"அ"வில் தொடங்கும் அழகு தமிழ் பழமொழி

• அகத்தின் அழகு முகத்தில் தெரியும்
• அகல இருந்தால் நிகள உறவு, கிட்டவந்தால் முட்டப் பகை.
• அகல இருந்தால் பகையும் உறவாம்.
• அகல உழுகிறதை விட ஆழ உழு.
• அகல் வட்டம் பகல் மழை.
• அக்கரை மாட்டுக்கு இக்கரை பச்சை.
• அக்காடு வெட்டிப் பருத்தி விதைக்கிறேன் என்றால், அப்பா எனக்கொரு துப்பட்டி என்கிறான் மகன்.
• அக்காடு வெட்டி பஞ்சு விளைந்தால் என்றால் எனக்கொரு வேட்டி, உனக்கொரு வேட்டி என்றார்களாம்.
• அக்காள் இருக்கிறவரை மச்சான் உறவு.
• அகவிலை அறியாதவன் துக்கம் அறியான்.
• அசைந்து தின்கிறது யானை, அசையாமல் தின்கிறது வீடு.
• அச்சமில்லாதவன் அம்பலம் ஏறுவான்.
• அச்சாணி இல்லாத தேர் முச்சாணும் ஓடாது.
• அஞ்சிலே வளையாதது ஐம்பதிலே வளையுமா?
• அடக்கமே பெண்ணுக்கு அழகு.
• அடக்கம் உடையார் அறிஞர், அடங்காதவர் கல்லார்.
• அடம்பன் கொடியும் திரண்டால் மிடுக்கு.
• அடாது செய்தவன் படாது படுவான்.
• அடி செய்வது அண்ணன் தம்பி செய்யார்
• அடி நாக்கிலே நஞ்சும் நுனி நாக்கில் அமுதமும்.
• அடியாத மாடு படியாது.
• அடிக்கிற கைதான் அணைக்கும்!
• அடி மேல் அடி விழுந்தால் (வைத்தால்) அம்மியும் நகரும்.
• அடுத்த வீட்டுக்காரனுக்கு அதிகாரம் வந்தால் அண்டை வீட்டுக்காரனுக்கு இரைச்சல் இலாபம்.
• அணில் கொப்பிலும், ஆமை கிணற்றிலும்.
• அணை கடந்த வெள்ளம் அழுதாலும் வாராது.
• அகத்துக்காரன் அடித்தானோ, கண் புளிச்சை போச்சோ !
• அண்டை வீட்டு நெய்யே என் பெண்டாட்டி கையே.
• அண்டை வீட்டுப் பார்ப்பான் சண்டை மூட்டிப் பார்ப்பான்.
o இது 'அண்டை வீட்டைப் பார்ப்பான் சண்டை மூட்டிப் பார்ப்பான்' என்பதன் திரிந்த வழக்கு
• அண்டை வீட்டைப் பார்ப்பான் சண்டை மூட்டிப் பார்ப்பான்
o அண்டை வீட்டில் நடப்பவைகளைப் பார்த்தும் ஒட்டுக்கேட்டும் கோள் சொல்லும் பழக்கம் உள்ளவன் சண்டையை மூட்டுவான் என்பதை பொருள்.
• அதிகாரி வீட்டுக் கோழி முட்டை குடியானவன் வீட்டு அம்மியை உடைத்ததாம்.
• அதிகாரம் படைத்தவன் தம்பி சண்டபிரசண்டனாம்.
• அதிருஷ்ட்டம் வந்தால் கூரையை கிழித்துக்கொண்டு கொட்டுமாம்!..
• அத்திப் பழத்தைப் பிட்டுப்பார்த்தால் அத்தனையும் புழு.
• அந்தி மழை அழுதாலும் விடாது.
• அப்பன் அருமை மாண்டால் தெரியும்.
• அப்பியாச வித்தைக்கு அழிவில்லை.
• அம்மண தேசத்தில் கோவணம் கட்டியவன் பைத்தியக்காரன்.
• அயலூரானுக்கு ஆற்றோரம் பயம், உள்ளூரானுக்கு மரத்தடியில் பயம்.
• அரசன் எவ்வழி குடிகள் அவ்வழி.
• அரசன் இல்லாத நாடு அச்சில்லாத தேர்.
• அரசனை நம்பி புருசனைக் கைவிட்டது போல.
( மேற்கண்ட பழமொழி 'அரசினை நம்பி புருசனைக் கைவிட்டது போல' என்பதன் திரிந்த வழக்கு)
• அரும இல்லாத வூட்ல எருமயும் குடியிருக்காது.
• அரும மருமவன் தலெ போனாலும் பரவால்ல ஆதிகாலத்து ஒரல் ஒடயக்கூடாது.
• அரசினை நம்பி புருசனைக் கைவிட்டது போல
( குழந்தை வேண்டும் பெண்கள் அரச மரத்தினைச் சுற்றிவந்தால் குழந்தை பிறக்கும் என்பது நம்பிக்கை. இந்த நம்பிக்கையுடைய பெண் கணவனோடு கூடி இல்லறம் நடத்தாவிட்டால் குழந்தை பிறக்காது என்பதே கருத்து).
• அரசு அன்று கொல்லும், தெய்வம் நின்று கொல்லும்.
• அரச மரத்தை சுற்றிவிட்டு அடி வயிற்றை தொட்டுப் பார்த்துக் கொண்டாளாம்.
• அரிசி ஆழாக்கானாலும் அடுப்புக் கட்டி மூன்று வேண்டும்.
• அரித்தால் அவந்தான் சொரிந்துகொள்ளவேண்டும்.
• அரியும் சிவனும் ஒன்னு,அறியாதவன் வாயிலே மண்ணு.
• அருமையற்ற வீட்டில் எருமையும் குடியிருக்காது.
• அருண்டவன் கண்ணுக்கு இருண்டதெல்லாம் பேய்
• அரைக்காசுக்கு அழிந்த மானம் ஆயிரம் பொன் கொடுத்தாலும் வாராது. (அரைக்காசுக்கு போன மானம் ஆயிரம் கொடுத்தாலும் வராது)
• அரைக்காசுக்குக் குதிரை வாங்கவும் வேண்டும், ஆற்றைக் கடக்கப் பாயவும் வேண்டும்.
• அரைக் குத்தரிசி அன்னதானம், விடிய விடிய மேளதாளம்.
• அரைப்பணம் குடுத்து அழச்சொன்னங்களாம், ஒருப்பணம் கொடுத்து ஓயச்சொன்னாங்கலாம்.
• அரைக் குடம் தளும்பும், நிறைக் குடம் தளும்பாது.
• அலை அடிக்கும் போதே கடலாட வேண்டும்.
• அலை எப்பொழுது ஓய்வது தலை எப்பொழுது முழுகுவது?
• அல்லல் ஒரு காலம், செல்வம் ஒரு காலம்.
• அல்லல்பட்டு அழுத கண்ணீர் செல்வத்தைக் குறைக்கும்.
• அவசரக்காரனுக்குப் புத்தி மட்டு.
• அவசரத்தில் கல்யாணம் பண்ணி சாவகாசத்தில் சங்கடப்படாதே.
• அவப்பொழுதிலும் தவப்பொழுது நல்லது.
• அவலை நினைத்துக்கொண்டு உரலை இடிக்கிறார்.
• அவளுக்கு இவள் எழுந்திருந்து உண்பாள்.
• அவள் பெயர் கூந்தலழகி அவள் தலை மொட்டை.
• அவன் இன்றி ஓர் அணுவும் அசையாது.
• அவனவன் செய்த வினை அவனவனுக்கு.
• அத்தைக்கு மீசை முளைத்தால் சித்தப்பா!
• அவிசாரி என்று ஆனை மேல் போகலாம், திருடி என்று தெரு மேல் போக முடியுமா?
• அவிட்டக்காரி வீட்டு தவிட்டுப் பானையெல்லாம் தனமாம்.
• அழக் கொண்ட எல்லாம் அழப் போகும்.
• அழகுக்கு அணிந்த ஆபரணம் ஆபத்துக்கு உதவும்.
• அழச் சொல்லுவார் தமர், சிரிக்கச் சொல்லுவார் பிறர்.
• அழிந்த கொல்லையில் குதிரை மேய்ந்தாலென்ன, கழுதை மேய்ந்தாலென்ன?
• அழிவழக்குச் சொன்னவன் பழி பொறுக்கும் மன்னவன்.
• அழுத பிள்ளை பால் குடிக்கும்.
• அழுதாலும் பிள்ளை அவளே பெற வேண்டும்.
• அளகாபுரிக் கொள்ளையானாலும் அதிருட்டம் கெட்டவனுக்கு ஒன்றுமில்லை.
• அளகேசனாகவே இருந்தாலும் அளவு அறிந்து செலவு செய்ய வேண்டும்.
• அளக்கிற நாழி அகவிலை அறியுமா?
• அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமுதமும் நஞ்சு.
• அள்ளாதது குறையாது , சொல்லாதது பிறவாது.
• அள்ளிக் கொடுத்தால் சும்மா, அளந்து கொடுத்தால் கடன்.
• அள்ளி முடிஞ்சா கொண்டை, அவுத்துப் போட்டா சவுரி
• அற நனைந்தவனுக்குக் குளிரென்ன கூதலென்ன.
• அறக்கப் பறக்க பாடுபட்டாலும் படுக்க பாயில்லை.
• அறச் செட்டு முழு நட்டம்.
• அறப்படித்தவன் அங்காடி போனால், விற்கவும் மாட்டான் கொள்ளவும் மாட்டான்.
• அற நனெஞ்சவனுக்கு குளிரென்ன கூதலென்ன?
• அற முறுக்குனா அத்துப் போகும்.
• அறிந்தறிந்து செய்கிற பாவத்தை அழுதழுது தொலைக்கவேண்டும்.
• அறிய அறியக் கெடுவார் உண்டா?
• அறிவில்லார் சிநேகம் அதிக உத்தமம்.
• அறிவீனர் தமக்கு ஆயிரம் உரைக்கினும் அவம்.
• அறிவீனனிடம் புத்தி கேட்காதே.
• அறிவு இல்லார் தமக்கு ஆண்மையுமில்லை.
• அறிவுடையாரை அரசனும் விரும்புவான்.
• அறுக்க மாட்டாதவன் இடுப்பில் ஐம்பத்தெட்டு கருக்கு அருவாளாம்.
• அறுபத்து நாலடிக் கம்பத்திலேறி ஆடினாலும், அடியில் இறங்கித்தான் தியாகம் வாங்க வேண்டும்.
• அறுப்புக் காலத்தில் எலிக்கு ஐந்து பெண்சாதி.
• அறுக்கமாட்டாதவன் இடுப்பில் ஆயிரத்துஎட்டு அறிவாளாம்!
• அறையில் ஆடியல்லவா அம்பலத்தில் ஆட வேண்டும்?
• அற்ப அறிவு அல்லலுக்கு இடம்.
• அற்ப ஆசை கோடி தவத்தைக் கெடுக்கும்.
• அற்ப சகவாசம் பிராண சங்கடம்.
• அற்பனுக்கு வாழ்வு வந்தால் அர்த்த ராத்திரியில் குடை பிடிப்பான்.
• அற்றது பற்றெனில் உற்றது வீடு.
• அன்பான நண்பனை ஆபத்தில் அறி.
• அன்புக்கும் உண்டோ அடைக்கும் தாள்?
• அன்பு இருந்தால் ஆகாததும் ஆகும்.
• அன்று எழுதியவன் அழித்து எழுதுவானா?
• அன்று குடிக்கத் தண்ணீர் இல்லை ஆனைமேல் அம்பாரி வேண்டுமாம்.
• அன்னப் பாலுக்குச் சிங்கி அடித்தவன் ஆவின் பாலுக்குச் சர்க்கரை தேடுகிறான்.
• அன்னைக்கு உதவாதவன் யாருக்கும் ஆகான்.
• அன்னையும் பிதாவும் முன்னறி தெய்வம்
• அன்னையைப் போலொரு தெய்வமும் உண்டோ அவர் அடி தொழமறுப்போர் மனிதரில்லை
• அன்னம் இட்டவர் வீட்டில் கன்னம் இடலாமா?
• அல்லற்ற வீட்டில் பல்லியும் சேராது.

, இதை 2 அல்லது 3 பதிவாக போடுங்கள் ரமேஷ்

மிகவும் அருமை

நான் இரசித்து இரசித்து எழுதிய நூல் ‘தமிழில் பழமொழி இலக்கியம்’ ! அந்த நினைப்பைக் கிளறிவிட்டார்
Ramesh Pazhamalai !

அருமையான பதிவு