அடுத்த ஜென்மமும் நீ வேண்டும் அம்மா

அம்மா,
இந்த மூன்று எழுத்தில்தான்
எத்தனை சத்தி!

கருவறையில் என்னை
சுமந்த சுமைதாங்கியே,
என்னை சுமக்கும் முன்னே
குடும்பதிற்காய்,
உன் சுமை தூக்கும் படலமும்
ஆரம்பமானதே!!

விளையாடும் வயதில்
விசைத்தறி கூடத்தில்
நீ பட்ட பாட்டை
நீயே என்னிடம் சொன்னபோது,
வாழ்க்கையில் ஜெயிக்க
கஷ்டப்படணும் - நான்
கற்றுக் கொண்டேன் அம்மா!!

வாரம் பூரா வேலை செய்து
வார இறுதியில் வாங்கும் பணத்தை
குடித்தேன் அழிப்பான் தகப்பன்,
சோறாக்க அரிசியில்லை - அதை
தாங்கிக் கொண்டு,
ரேசன் அரிசியில் இட்லி செய்து
எனக்கு ஊட்டி விட்ட போது,
இடி விழுந்தாலும் மனம் தளராதே
என கற்றுக் கொண்டேன் அம்மா!!

குழந்தை பெரியவன் ஆனதும்
சிறு, சிறு தவறு செய்கிறான்
என்று உனக்கு தகவல் வரும்,
என் மகன் அப்படி ஒருபோதும்
செய்ய மாட்டான் என நீ
எனக்காய் வாதிடும் போது,
உண்மை அன்பு அன்னையுடது மட்டுமே
என நான் தெரிந்து கொண்டேன் அம்மா!!

இப்படி எத்தனையோ பாடங்கள்
நான் உன்னிடம் கற்றுக் கொண்டேன்,
இருந்த போதிலும் - இதோ
உன் மகனின் வாரிசுக்கு
உன்னை புகைப்படத்தில் மட்டுமே
காட்டும் பாக்கியம் கிட்டியது
நான் எந்த ஜென்மத்தில் செய்த பாவமோ??

அடுத்த ஜென்மம் மனிதனாய் பிறக்க
அனைத்து கடவுளர்களையும்
வேண்டி வருகிறேன் தினமும் நான்,
அதிலும் நீயே தாயாய் வந்து
என் இறுதி வரைக்கும் இருப்பாய்
என்ற நம்பிக்கையில்!!

(இன்று என் அன்னையின் இறந்த தினம், காலை என் மகள், என் தாயின் புகைப்படத்தை பார்த்து அப்பா ஆயா எப்ப வருவாங்க என்று கேட்டாள், எனக்கு பதில் சொல்ல தெரியவில்லை, கண்களில் நீர் துளி மட்டுமே பதிலாய்.   நீண்ட நேரமாகியும் என் மனம் ஏதோ இனம்புரியா சங்கடத்தில் நெளிந்து கொண்டிருந்த போது அதை நிவர்த்தி செய்ய இக் கவிதை)..

கவிதை அருமை என்று சொல்ல முடியவில்லை. மனம் கனக்கிறது. நானும் வருந்துகிறேன்.

சுக நினைவுகளை மனதிற் கொள்ளுங்கள்
சோக நினைவுகளை மனதிற் கொல்லுங்கள்

கொள்வதைக் கொண்டு கொல்வதை கொல்வோம்

விமந்தனி wrote:கவிதை அருமை என்று சொல்ல முடியவில்லை. மனம் கனக்கிறது. நானும் வருந்துகிறேன்.

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1082163

முந்தைய வருடங்களில் கூட இந்த தினத்தில், சிறு சங்கடம் மேலிட்டாலும் அதை சமாளித்து வந்தேன். இன்று கொஞ்சம் மைன்ட் அப்செட்.

யினியவன் wrote:சுக நினைவுகளை மனதிற் கொள்ளுங்கள்
சோக நினைவுகளை மனதிற் கொல்லுங்கள்

கொள்வதைக் கொண்டு கொல்வதை கொல்வோம்

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1082168

உள்ளதை கொண்டு, உள்ளத்தை கொல்லும் விஷயத்தை கொல்ல சொன்ன உங்கள் அன்புக்கு நன்றி தல.

M.M.SENTHIL wrote:
முந்தைய வருடங்களில் கூட இந்த தினத்தில், சிறு சங்கடம் மேலிட்டாலும் அதை சமாளித்து வந்தேன். இன்று கொஞ்சம் மைன்ட் அப்செட்.

வருடம் கூடக்கூட மனதின் ஸ்திரதன்மை குறைவதால் ஏற்படும் ஆயாசம் இது.

விமந்தனி wrote:

M.M.SENTHIL wrote:
முந்தைய வருடங்களில் கூட இந்த தினத்தில், சிறு சங்கடம் மேலிட்டாலும் அதை சமாளித்து வந்தேன். இன்று கொஞ்சம் மைன்ட் அப்செட்.

வருடம் கூடக்கூட மனதின் ஸ்திரதன்மை குறைவதால் ஏற்படும் ஆயாசம் இது.

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1082314

அப்படியும் இருக்கலாம், என் மகளின் கேள்விக்கு என்னால் பதில் பேச முடியாது போனதும் இருக்கலாம்.

இப்போது குட்டிகள் எல்லாம் பதில் சொல்லமுடியாத முடியாத கேள்விகளை கேட்டு தான் சங்கடத்தில் ஆழ்த்துகிறார்கள். மனதை தேற்றி கொள்ளுங்கள். உங்கள் அன்னை மண்ணை விட்டு நீங்கினாலும், என்றும் உங்களுடன் தான் இருப்பார்கள்.

விமந்தனி wrote:இப்போது குட்டிகள் எல்லாம் பதில் சொல்லமுடியாத முடியாத கேள்விகளை கேட்டு தான் சங்கடத்தில் ஆழ்த்துகிறார்கள். மனதை தேற்றி கொள்ளுங்கள். உங்கள் அன்னை மண்ணை விட்டு நீங்கினாலும், என்றும் உங்களுடன் தான் இருப்பார்கள்.

மேற்கோள் செய்த பதிவு: 1082330

M.M.SENTHIL wrote:இன்று என் அன்னையின் இறந்த தினம், காலை என் மகள், என் தாயின் புகைப்படத்தை பார்த்து அப்பா ஆயா எப்ப வருவாங்க என்று கேட்டாள், எனக்கு பதில் சொல்ல தெரியவில்லை, கண்களில் நீர் துளி மட்டுமே பதிலாய்.   நீண்ட நேரமாகியும் என் மனம் ஏதோ இனம்புரியா சங்கடத்தில் நெளிந்து கொண்டிருந்த போது அதை நிவர்த்தி செய்ய இக் கவிதை..

கவிதையைவிட இதைப் படிந்ததும் தான் மனம் கலங்கிப் போனது!

வாழ்கையென்றால் இதுபோன்ற இழப்புக்களை தாங்கிக் கொள்ளத்தான் வேண்டும், இதற்குத்தான் தங்கள் மகள் இருக்கிறாரே, அவர் முகத்தில், பாசத்தில், அன்பில் தங்களின் தாயைக் காணலாம், கவலைப்படாதீர்கள்!

அடுத்த வருடம் உங்கள் மகள் நான் கூறிய ஆறுதல் வார்த்தையை தங்களுக்குக் கூறுவாள் பாருங்கள்!