விபத்து நடந்தா காப்பாத்தாம போட்டோ எடுக்கிறாங்க! - பிரகாஷ்ராஜ்

**சிவா** · **சிவா** Wed Aug 20, 2014 5:33 am

எதிர்பாராத நேரத்தில் நடக்கும் விபத்துதான் ஒருவரின் வாழ்க்கையை திக்குத்தெரியாமல் திசைமாற்றிவிடும். கை இழந்து, கால் ஒடிந்து என்று விபத்தில் சிக்கி மீண்டவர்களைக் கேட்டால், அந்தக் கோரத்தின் வலி புரியும். அந்தப் பாதிப்பில் இருந்து மீளாமல் இருப்பவர்களும் ஏராளம்.

சாலைகளில் நாம் கடந்து செல்லும்போது எத்தனையோ விபத்துகளை பார்த்திருப்போம். விபத்தில் சிக்கித் தவிப்பவர்களில் எத்தனை பேரை நாம் மீட்டு மருத்துவமனைக்கு அனுப்பி வைத்திருக்கிறோம்? விபத்தில் சிக்கியவர்களை செல்போனில் போட்டோ எடுத்து ஃபேஸ்புக்கில் அப்டேட் செய்வதில் காட்டும் அக்கறையை, அவர்களுக்கு உதவுவதில் காட்டியிருக்கிறோமா? அதுவும் விபத்தில் சிக்கியது நடிகர் என்றால், இன்னும் கேட்கவே வேண்டாம். அவருடன் அந்த சூழ்நிலையிலும் போட்டோ எடுப்பதில் ஆர்வம் காட்டும் மனிதர்களே அதிகம்! அதற்கு லேட்டஸ்ட் உதாரணம் நடிகர் பிரகாஷ்ராஜ்!

கடந்த 12-ம் தேதி ஹைதராபாத் ஜூப்ளி ஹில்ஸ் பகுதியில் காரில் பயணித்திருக்கிறார் பிரகாஷ்ராஜ். அப்போது மாதாபூர் மேம்பாலம் அருகில் சிக்னலில் பிரகாஷ்ராஜ் கார் நின்றது. பின்னால் வேகமாக வந்த தனியார் பேருந்து ஒன்று அவரது கார் மீது பயங்கரமாக மோதியது. பக்கத்தில் நின்ற ஆட்டோ மீதும் பேருந்து இடிக்க... அந்த ஆட்டோவும் கார் மீது மோதியது. 'உள்ளே இருப்பவர்கள் அவ்வளவுதான்’ என்று சொல்லும் அளவுக்கு பெரிய சப்தம். பெரிய அளவில் நசுங்கிவிட்ட காரில் இருந்து வெளியே வர பிரகாஷ்ராஜ் ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டு இருக்கிறார். உடனே கூட்டம் கூடிவிட்டது. காருக்குள் இருப்பது பிரகாஷ்ராஜ் என்றதும் வேடிக்கை பார்க்க ஆரம்பித்துவிட்டார்கள். அவரை மீட்க யாரும் உதவாமல் சுற்றி நின்று போட்டோ எடுப்பதிலேயே ஆர்வம் காட்டியுள்ளனர். காலில் அடிபட்ட வேதனையுடன் இருந்த பிரகாஷ்ராஜுக்கு என்ன செய்வது என்றே தெரியவில்லை. காயம் லேசானதுதான். நடிகர் என்றதும் அவரை ரசிக்க ஆரம்பிக்கும் மனோபாவம், பார்வையாளர்களைத் தொற்றிக்கொண்டது. மருத்துவமனைக்குச் சென்று சிகிச்சை பெற்ற பிறகு தனது மனவேதனையை ட்விட்டரில் பகிர்ந்துள்ளார் பிரகாஷ்ராஜ்.

என்ன ஆச்சு? பிரகாஷ்ராஜிடம் கேட்டோம்.

''அந்த விபத்தில் இருந்து உயிர் தப்பியது கடவுள் புண்ணியம்தான். ஆட்டோவில் வந்த ஒரு குடும்பம் மொத்தமாக சாலையில் தூக்கி வீசப்பட்டு இருந்தது. காயங்களுடன் பலர் உயிருக்குப் போராடினார்கள். அவர்களுக்கு அங்கிருந்த இளைஞர்கள் யாரும் உதவ முன்வரவில்லை. அவர்களை படம் எடுப்பதிலேயே குறியாக இருந்தனர். அவர்களின் மனிதாபிமானம் இல்லாத செயலைப் பார்த்து நான் வேதனை அடைந்தேன். என்ன ஆச்சு நமக்கு? எங்கே போகிறோம் நாம்? வாழ்க்கையின் யதார்த்தத்தைப் பார்த்து நொறுங்கிப்போனேன்.

வாழ்க்கையில் நடக்கும் துன்பங்களை எல்லாம் பார்த்து சிரிக்கிறார்கள். அந்தத் துன்பம் அவர்களுக்கு வர எவ்வளவு நாள் ஆகும்? அடுத்தவர் வீட்டுக்குள் எட்டிப்பார்த்துச் சிரிக்கும் புத்தி மனிதனுக்கு எப்படி வந்தது? இதற்குத்தானா டெக்னாலஜி வளர்ந்தது? அடுத்தவன் துயரத்தைப் படம் பிடித்துதான் அதில் நாம் சந்தோஷப்படணுமா?

சந்தோஷமான தருணங்களைப் படம் பிடிங்க... பார்த்து சந்தோஷப்படுங்க. அடுத்தவன் கஷ்டப்படும்போது கைகொடுங்க. அதுதான் மனிதாபிமானம். சொல்லப்போனா, அன்றைக்கு அந்தச் சம்பவத்தை படம் எடுத்த எல்லோரும் காலேஜ் படிக்கிற பசங்க. எனக்கு கோபம் வந்தது. 'ரோடு பப்ளிக் பிராப்பர்ட்டி. இங்கே படம் எடுக்க எவன் அனுமதியும் தேவை இல்லை’னு நினைச்சு படம் பிடிக்கிறாங்கபோல. மனுஷங்க பப்ளிக் பிராப்பர்ட்டி இல்லையே! மொத்தத்துல மனிதநேயம் என்பதை எல்லோருமே மறந்துட்டாங்க. அதைத்தான் நான் திரும்பத் திரும்ப யோசிக்கிறேன்!'' என்று வருத்தத்துடன் சொன்னார்.

தலைவலியும் காய்ச்சலும் தனக்கு வந்தால் மட்டுமே தெரியும்!

- நா.சிபிச்சக்கரவர்த்தி