அனைத்து உயிர்களையும் வணங்குவது ஏன்? :ஸ்ரீமத் பகவத் கீதை விளக்கம்!

by **சிவா** Fri May 30, 2014 3:58 am

பகவத் கீதையின் மோட்ச சந்யாச யோகம் 61வது சுலோகம். அதில், “இறைவனே மனிதனின் உள்ளிருந்து இயக்குகிறான்” என்கிறார் ஸ்ரீகிருஷ்ணர். அதைக் கேட்டு அர்ஜூனன் அறிவு மயக்கம் கொள்கிறான். அப்போது,”செயலைச் செய்யும் சுதந்திரன் நீ அல்லன்” என்கிறார்.

“குந்தி புத்திரனே! உனக்குள் எழுந்துள்ள மோகத்தால், நீ எதைச் செய்ய விரும்பவில்லையோ, அதையே உடன் பிறந்த உன் கருமத்தால், அதற்குக் கட்டுப் பட்டவனாய், உன் வசம் இல்லாதவனாய் நீ செய்வாய்” என்று தெளிவு படுத்துகிறார் கிருஷ்ணர்.

“அர்ஜூனா! உடலாகிய இயந்திரத்தில் ஏற்றி வைக்கப்பட்ட பொம்மைகள் போன்ற எல்லாப் பிராணிகளையும் தன் மாயா சக்தியினால் ஆட்டி வைத்துக் கொண்டு இறைவன் எல்லாப் பிராணிகளுடைய இதயத்துள்ளும் நிற்கின்றான்” என்கிறார் கிருஷ்ணர்.

இது அர்ஜூனனுக்குப் புரிந்ததுபோல் எல்லாருக்கும் புரியவைக்க ஸ்ரீராமகிருஷ்ண பரமஹம்ஸர் ஒரு கதையைச் சொல்கிறார்…

நமது உடல் ஒரு பானை போன்றது. மனம், புத்தி, இந்திரியங்கள் அதில் இடப்பட்ட நீர், அரிசி, காய்கறி போன்றவை. அந்தப் பானையை அடுப்பின் மேல் வைத்தால் அதில் உள்ளவைகளில் சூடு ஏறுகிறது. சூடு பானையுடையது அன்று. நீரின் உடையதும் அரிசியின் உடையதும் காய்கறியின் உடையதும் அன்று. அவ்வாறே மனிதனிடமுள்ள சக்தியும் அவனுடையது அன்று. இறைவனுடையதே… என்றார் ஸ்ரீராமகிருஷ்ணர்.

கட உபநிஷதம் இதை ஆத்மானம் ரதினம் வித்தி என்கிறது. இதை உணர்வதே தஹர வித்தை எனப்படும்.

ஞானக்கண் கொண்டு பார்ப்பவருக்கு உயிர்கள் – பாம்பு, பறவை, சிங்கம், எருது, மயில், எலி – எல்லாம் இறைவனுக்கு வாகனங்கள், இறைவனோடு உயிர்களை இணைத்துக் காணும்போது உயிர்கள் அனைத்தும் வணங்குதற்கு உரியனவாகின்றன.