இறந்தகாலம்

by ilayaraja abi Fri 2 May 2014 - 11:47

குழந்தை அகவையில்
மண்மீதினில் பற்று
தாய்மண்ணை வீரத்திலகமிடாது
வாயினுள் இட்டேன்
அந்நியனாய் அம்மா
எமது
கைமீது நெருப்பு திலகமிட்டாள்.
இன்னும் மாறாத வடுக்களாய்
நியாய விலைக்கடையில்
எடைக்குறைவாய் கொணர்ந்த
சர்க்கரையை
எறும்பு நகர்வதற்கு தாமதம்
கட்டெறும்பாய் சென்று கட்டவிழ்த்து
அன்னம் அள்ளி போடுவது போல்
அவசரத்தில்
வாய்பூச மறந்து வாங்கிய அடி

ஆயாக்கடையில்
50பைசா அல்வாவிற்கு
அக்கா உண்டியலை
நான் உருட்ட
காசு வருவதற்குள் ஓசைவர
ஓடி வந்து
அப்பா உதைத்த உதை
படிக்கும் தருணத்தில்
பெற்றோருக்கு தெரியாது
பட்டப்பெயர் சூட்டி
உன்னை நான் ...................?
என்னை நி .....................?
செல்லமாய் அடித்துக்கொண்டு
அணைத்துக்கொண்ட காலம்
அண்ணா! நினைவிருக்கா?
சிந்து
உணவு உட்கொள்ளும் பொழுதினில்
உடன்னிருந்து மேலும் - கீழும்
இடைவிடாது நோக்கும் பார்வை
இடையே சிந்தும்
நாவின் நீரை நான் இரசித்தது
குறும்பை குறைக்க
நான் தடியெடுக்க
அதை நி தடுக்க
அனைவரும் அயலூர் சென்றிருக்க
நி அகலாது படுத்துறங்க
அச்சம் மேல் இறங்க
அப்போதே அள்ளிக்கொண்டு
கால் நடையாய் கொண்டு செல்ல
பாதி வழியினிலே
பாவிபய உன் கண்மூட
வந்து அழுத நிலைக் கண்டு
வாசல் வந்து நின்றாரே
வாயாறி போனாரே!
10 பைசா
மாங்காய்க்கு
பத்து பேர் மத்தியிலே
திருட்டு தனமா கைநீட்ட
வீடு வந்து சொல்லி அழ
வீதியெல்லாம் கெட்டபேறு.
அண்ணா
புதுசா ஒரு வண்டி
ஓட்டுவது உன் வேலை
ஒம்பாட்டுக்கு நிக்க வைப்ப?
ஒட்டடை அடிப்பது என்வேலை
யாருக்கும் தெரியாமா
அவ்வண்டி நான் ஓட்ட
பக்கத்து பள்ளத்தில்
படுத்து அழுதது நினைவிருக்கா?
ஒரு பாடம்
நான் தவற
மாணாக்கர் மத்தியிலே
மரியாதை இல்லாம
மதில் சுவற்றில் நிற்பாட்டி
கண்ணீர் கரைபுற
கால் ந டையாய் கடந்து வந்து
மனக்கவலை தீத்தவரே .........
மூன்று மக்களை பெத்தவரே .

மாதம் முதல் தேதி
வாங்கி வரும் திண்பண்டம்
வண்டி சத்தம் நான் கேட்டு
வாசல் வழி வந்து நிற்பேன்
படிக்காமே இங்கே என்ன படுபாவி
என்று அடி பட்டவுடன்
கட்டிலுக்குள் சென்று
கண்ணுறங்க
கணிவுடன் மடியமர்த்தி
வாங்கி வந்த பண்டத்தை
வாயிலிட்டு நீ ஊட்ட
அழுதுகிட்டு உண்ட
அசட்டு முகம் தான் உண்டா?

இளையகவி