யாருடன் வாழ்வது கடினம் - ஔவையார்

by **சிவா** Wed Oct 09, 2013 3:42 pm

First topic message reminder :

ஒருநாள் உணவை ஒழியென்றால் ஒழியாய்
இருநாளுக்கு ஏலென்றால் ஏலாய்-ஒருநாளும்
என்னோ வறியாய் இடும்பைகூர் என்வயிறே
உன்னோடு வாழ்தல் அரிது.

இடும்பைகூர் என் வயிறே -துன்பம் மிகுக்கின்ற என்னுடைய வயிறே;
ஒருநாள் உணவை ஒழி என்றால் ஒழியாய் - (கிடையாதபோது) ஒருநாளுக் குணவை விட்டிரு என்றால் விட்டிராய்;
இரு நாளுக்கு ஏல் என்றால் ஏலாய் - (கிடைத்தபோது) இரண்டு நாளுக்கு ஏற்றுக்கொள்ளென்றால் ஏற்றுக்கொள்ளாய்; ஒருநாளும் என் நோ அறியாய் - ஒரு நாளிலாயினும் என்னுடைய வருத்தத்தை அறியாய்;
உன்னோடு வாழ்தல் அரிது - (ஆதலினால்) உன்னோடு கூடி வாழ்தல் எனக்கு அருமையாக இருக்கின்றது.

வயிற்றுக்கு உணவளிப்பதினும் வருத்தமான செயல் பிறிதில்லை

(இறுதி வரிக்கான விளக்கம் சரியானதாக உள்ளதா என்பதை விளக்கவும்)

by **M.Jagadeesan** Wed Jun 17, 2015 11:49 am

இனி வள்ளுவர் வயிற்றைப் பற்றி என்ன கூறியுள்ளார் என்று பார்ப்போம் .

செவிக்குணவு இல்லாத போழ்து சிறிது
வயிற்றுக்கும் ஈயப் படும் . ( கேள்வி -412 )

செவிக்குக் கொடுக்கும் உணவு அறிவை வளர்க்கும்; ஆனால் வயிற்றுக்குக் கொடுக்கும் உணவோ உடலை வளர்க்கும் . எனவே அழியும் உடலைக் காட்டிலும் , அழியாத அறிவே மேலானது . அதாவது வயிற்றுக்கு உணவளிக்கும் செயலை விட , செவிக்கு உணவளிக்கும் செயலே மேலானது . செவிக்கு உணவில்லாத போதுதான் வயிற்றுக்குக் கொடுக்கவேண்டும் . அதுவும் கொஞ்சமாகக் கொடுக்கவேண்டும் என்னும் கருத்துப் பட " சிறிது " என்றார் . வயிற்றுக்கு அதிகமாக உணவு கொடுத்தால் , நோயும் , காமமும் பெருகும் என்பார் பரிமேலழகர் . மேலும் அவர், " ஈதல் " என்ற சொல் வயிற்றின் இழிவு தோன்ற நின்றது என்றும் உரைப்பார் .

" பசி வந்திடப் பத்தும் பறந்துபோம் " என்ற பழமொழியும் வயிற்றின் இழிவைக் குறித்தது காண்க .