உலக இயல்பு.

selvarajj · selvarajj Sat 20 Jul 2013 - 0:42

பருத்தி விளைந்து பஞ்சு ஆகி ,பின் துணியானது. துணி ஆடையானது. அந்தத் துணி கிழிந்து ,அடுப்பங்கரைக்கு வந்தது. அவ்வாறு வந்த துணி,......புலம்புகிறது ..

‘‘சலவை செய்து வாசம் போட்டுத்

தங்கம் போல எடுத்து-பின்

அங்கம் பொலிய உடுத்து-தன்

நிலைமை மாறிக் கிழிந்த பின்பு

நிலத்தில் என்னை விடுத்து-சென்றார்

நீண்ட கதை முடித்து’’

என்று தான் வாழ்ந்த வாழ்வை எடுத்துக் கூறுகிறது.

இந்தத் துணியின் நிலைபோன்றதுதான் மனித வாழ்க்கையும். துணி புதிதாக இருக்கும்போது அதனை எவ்வாறு பாதுகாப்போம்.
எவ்வாறு வைத்துக் கொள்வோம்.
அது கிழிந்து விட்டால் அதனை நாம் கையாள்கின்ற முறையே வேறு.
அதுபோன்று மனிதன் நன்றாக வளமுடன் இருக்கும்போது அவனை அனைவரும் மதித்து வருவர்.
பொருள் வளம் வீட்டில் குன்றுமாயின் அனைவரும் அவனை விட்டுச் செல்வர். இதுதான் உலக இயல்பு.

“எங்கே வாழ்க்கை தொடங்கும்

அது எங்கே எவ்விதம் முடியும்? :வணக்கம்: