படிப்பது ராமாயணம் இடிப்பது...

படிப்பது ராமாயணம் இடிப்பது...

ஒரு காட்டில் நரி ஒன்றும் பூனை ஒன்றும் நண்பர்களாக இருந்தன. அவை இரண்டும் பேசிக் கொண்டே நடந்தன.

"நற்பண்புகளில் சிறந்தது அன்புதான். அன்பினால்தான் இந்த உலகம் இயங்குகிறது. அன்பு இல்லாத வாழ்க்கை ஒரு வாழ்க்கையா? பிற உயிர்களிடம் நாம் அன்பு காட்ட வேண்டும். நம்மாலான உதவியை அவற்றிற்குச் செய்ய வேண்டும். பிற உயிர்களுக்கு அறிந்தோ, அறியாமலோ தீங்கு செய்யக் கூடாது.

என் வாழ்க்கையின் குறிக்கோளாக இவற்றைப் பின்பற்றி வருகிறேன். மற்றவர்களிடம் அன்பு காட்டுவதை விட இனிமையானது ஏதாவது உள்ளதா?'' என்று உணர்ச்சி பொங்கச் சொன்னது நரி.

"நரியே! நீ சொல்வது அனைத்தும் உண்மை. அன்பிற்கு ஈடு இணை எதுவும் இல்லை. இந்தக் காட்டில் கொடிய விலங்குகள் சில எளிய விலங்குகளைக் கொன்று உயிர் வாழ்கின்றன. ஏன்தான் அப்படி ஒரு இழிவான வாழ்க்கை வாழ்கின்றவோ தெரியவில்லை.

அன்பு வாழ்க்கைதான் உயர்ந்தது; சிறந்தது. எப்போதும் நான் அன்பு வாழ்க்கையே வாழ்வேன். எந்த உயிருக்கும் சிறு தீங்கும் செய்ய மாட்டேன்,'' என்று அன்பின் பெருமையைப் பேசியது பூனை.
அவை இரண்டும் ஓநாய் ஒன்று ஆட்டுக் குட்டியைக் கொன்று தின்பதைப் பார்த்தன.

"ஐயோ! ஆட்டுக் குட்டி கதறக் கதற அதை ஓநாய் கொன்று தின்கிறதே. இந்தக் கொடுமையைப் பார்க்க நேர்ந்ததே. அன்பின் அருமையை அறியாத இந்த ஓநாய் அழிந்து போகட்டும்,'' என்று புலம்பியபடியே இரண்டும் அங்கிருந்து நடந்தன.

அவை இரண்டும் ஓர் ஊரை அடைந்தன.

அங்கே குப்பை மேட்டில் சேவல் ஒன்று, "கொக்கரக்கோ' என்று கூவியது.

இதைக் கேட்ட நரி அன்பைப் பற்றிப் பேசியதை மறந்தது. ஒரே பாய்ச்சலில் அந்தச் சேவலைக் கொன்றது.

அங்கே எலி ஒன்று ஓடுவதைப் பார்த்தது பூனை. ஓட்டமாக ஓடி எந்த எலியைப் பிடித்து கொன்று தின்றது.

அட்வைஸ் எல்லாம் மற்றவர்களுக்குதான் நமக்கில்லை...

சிறுவர் மலர்

சரி தான் "அட்வைஸ் அடுத்தவங்களுக்கு தான் "

அருமை .

நன்றி அண்ணா, நன்றி சரவணன் , நன்றி ஷோபனா